Tanrı Sözcüğünün Kökenleri
Tanrı sözcüğü, Türk lehçelerinde gök anlamına gelen tan deyiminden türetilmiştir. Altay Türklerinde tanrı, Yakutçada tanara, Çuvaşçada tura, Moğolcada tangı ve Kazancada tangırı gibi çeşitlemeleri vardır.
Batı dillerinde Hint-Avrupa dil grubunun parıltı anlamına gelen dei kökünden türemiş ve ilkin Sanskritçede tanrı anlamına gelen devah ve sonra Yunancada tanrısal anlamında dios ve daha sonra tanrı anlamında theos deyimleriyle biçimlenmiştir.Latinceye tanrı anlamında ilkin deivos ve daha sonra deus deyimleriyle geçmiştir. Tektanrıcı büyük dinlerin ilki ve kaynağı olan Musa dininde ruh anlamına gelen İbranice eloah (Arapların allah ve ilah deyimlerinin kaynağı bu sözcüktür.Çoğulu elohim'dir) ve O'dur anlamına gelen yahova (özellikle bu deyim idealist felsefenin temeli olmuştur) deyimleriyle anılmıştır.